Η πανδημία Covid-19 έχει δει μια από τις μεγαλύτερες ερευνητικές προσπάθειες στον κόσμο. Από την ταχεία αλληλουχία του γονιδιώματος έως την απίστευτα γρήγορη ανάπτυξη πολλαπλών εμβολίων, γιατροί και επιστήμονες έχουν μοιραστεί τα ευρήματά τους για την καταπολέμηση του κοροναϊού. Όμως, καθώς η μάχη μοιάζει να γυρίζει τη γωνία με τις χώρες να επιταχύνουν τις προσπάθειες εμβολιασμού και να πέφτουν τα ποσοστά μόλυνσης και θανάτων, υπάρχουν ακόμα πολλά να ανακαλυφθούν σχετικά με τις επιπτώσεις της ασθένειας. Και μία από τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί στην ψυχική υγεία.

Είναι προφανές ότι είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι εξακολουθούμε να έχουμε λίγη κατανόηση των μακροπρόθεσμων επιπτώσεων, σωματικών ή διανοητικών, του Covid-19. Ακόμη και οι πρώτες περιπτώσεις Covid-19 έχουν ανακτηθεί μόνο για λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, οπότε ενώ έχει τεκμηριωθεί ένας μεγάλος αριθμός περιπτώσεων «long Covid», απλά δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για να προσδιοριστεί ακριβώς πόσο καιρό θα μπορούσε είναι.

Αυτό καθιστά την έρευνα σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία εξαιρετικά δύσκολη. Εκτός από μια κατανοητή εστίαση στα φυσικά συμπτώματα κατά την έναρξη της πανδημίας, οι συνέπειες στην ψυχική υγεία θα παρουσιαστούν διαφορετικά. Πολλές καταστάσεις μπορεί να διαρκέσουν μήνες, ή ακόμα και χρόνια, πριν τα συμπτώματα οδηγήσουν σε παρουσίαση. Μερικοί ασθενείς μπορεί να μην παρουσιάσουν ποτέ, είτε λόγω στίγματος είτε επειδή αυτοδιαχειρίζονται τα προβλήματα ψυχικής τους υγείας. Και για πολλούς ανθρώπους μια σύνδεση μεταξύ του Covid-19 και της επακόλουθης κακής ψυχικής υγείας μπορεί να αποδειχθεί αδύνατο να γίνει, ή ακόμη και να μην ληφθεί υπόψη.

Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι το Covid-19 δεν είναι απλώς μια σωματική ασθένεια, αλλά έχει επίσης επιζήμια επίδραση στην ψυχική υγεία.

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), που μερικές φορές ονομάζεται σύνδρομο μετατραυματικού στρες, είναι μόνο μια πρόσφατα κατανοητή κατάσταση.¹https://jamanetwork.com/journals/jamapsychiatry/fullarticle/2776722 Για μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα συνδέθηκε σχεδόν αποκλειστικά με τον πόλεμο, με το νόημά του να κρύβεται πίσω από όρους όπως «σοκ σοκ» ή «κόπωση μάχης» και μόλις τη δεκαετία του 1950 άρχισε να εξελίσσεται σε αυτό που τώρα αναγνωρίζεται ως PTSD .

Υπήρξε εδώ και καιρό συσχέτιση μεταξύ εντατικής θεραπείας και PTSD, ειδικά σε περιπτώσεις όπου απαιτείται μηχανικός αερισμός. Ένα 2015 μελέτη στο Johns Hopkins διαπίστωσε ότι το ένα τέταρτο των ασθενών που είχαν ICU παραμείνουν ως μέρος της θεραπείας τους για κρίσιμη ασθένεια στη συνέχεια εμφάνισαν PTSD. Είναι ενδιαφέρον, αν και η διασωλήνωση - η εισαγωγή ενός αναπνευστικού σωλήνα στον αεραγωγό - μπορεί να φαίνεται να είναι το προφανώς τραυματικό μέρος της εμπειρίας που η μελέτη διαπίστωσε ότι μεγάλες ποσότητες καταστολής συσχετίστηκαν επίσης με την επακόλουθη ανάπτυξη του PTSD.

Εκείνοι που είχαν σοβαρά συμπτώματα Covid-19 βρέθηκαν να γίνουν δεκτοί σε ΜΕΘ και έλαβαν μηχανικό αερισμό και θα περίμενα σαφώς να μοιραστούν τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης στη συνέχεια PTSD με τη μορφή Post Covid Stress Disorder. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι ασθενείς με Covid-19 βιώνουν γενικά φτωχότερα αποτελέσματα ψυχικής υγείας από τα αναμενόμενα, ανεξάρτητα από την πορεία της ασθένειάς τους ή τη θεραπεία που έλαβαν.

A μελέτη των Covid-19 ασθενών στο Ηνωμένο Βασίλειο από το Imperial College London και το Πανεπιστήμιο του Southampton περιελάμβανε περισσότερους από 13,000 ασθενείς με ύποπτο και επιβεβαιωμένο Covid-19 και μια ποικιλία αποτελεσμάτων. Όπως και η μελέτη Johns Hopkins, διαπίστωσε ότι ο μηχανικός αερισμός συσχετίστηκε έντονα με επακόλουθα συμπτώματα PTSD. αλλά η μελέτη του Ηνωμένου Βασιλείου διαπίστωσε υψηλότερο ποσοστό ασθενών, ένας στους τρεις, στη συνέχεια εμφάνισε αυτά τα συμπτώματα.

Παρόλο που το δείγμα στο Ηνωμένο Βασίλειο ελέγχθηκε για να προσπαθήσει να λάβει υπόψη άλλους εξωτερικούς παράγοντες, εάν εξετάζει ασθενείς καθαρά αεριζόμενους, η διαφορά μπορεί να μην είναι σημαντική. οι σχετικοί αριθμοί και στις δύο μελέτες ήταν μικροί. Ωστόσο, η μελέτη του Ηνωμένου Βασιλείου διαπίστωσε ότι ανεξάρτητα από τη θεραπεία που έλαβε, οι ασθενείς ανέφεραν βασικά συμπτώματα PTSD, τα πιο συνηθισμένα είναι παρεμβατικές εικόνες ή αναδρομές.

Το ποσοστό εκείνων στη μελέτη που ανέφεραν συμπτώματα PTSD περιελάμβανε έναν στους πέντε από αυτούς που εισήχθησαν στο νοσοκομείο, αλλά δεν αερίστηκαν, και ένας στους έξι από αυτούς που απλώς έλαβαν κάποια ιατρική περίθαλψη στο σπίτι. Ίσως το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ένας στους δέκα από αυτούς που είχαν Covid-19 αλλά διαχειρίστηκαν τα συμπτώματά τους χωρίς ιατρική βοήθεια ή παρέμβαση ανέφεραν επίσης συμπτώματα PTSD μετά την ανάρρωσή τους.

Φαίνεται επίσης να υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του Covid-19 και άλλων προβλημάτων ψυχικής υγείας. Η αρχική έρευνα έχει προτείνει ότι ένας στους πέντε ανθρώπους με θετικό τεστ Covid-19 διαγιγνώσκεται με ψυχιατρική διαταραχή, όπως κατάθλιψη ή άγχος, τους επόμενους τρεις μήνες, από εκείνους που είναι περίπου ένας στους δεκαέξι για πρώτη φορά.

A μελέτη παρακολούθησης, ακόμη σε προ-εκτύπωση, προτείνει αυξημένο ποσοστό νευρολογικών και ψυχιατρικών προβλημάτων στους έξι μήνες μετά από μια αρχική θετική δοκιμή.

Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι ασαφές και, όπως τονίζουν οι μελέτες, δεν είναι αδύνατο οι ασθενείς να είχαν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από τον Covid-19 ως αποτέλεσμα συμπεριφορών που σχετίζονται με κακή ψυχική υγεία, αντί να αναπτύξουν κακή ψυχική υγεία ως αποτέλεσμα του Covid -19. Ωστόσο, η φαινομενική αύξηση σε άλλες νευρολογικές καταστάσεις μπορεί να υποδηλώνει ότι ο Covid-19 δεν είναι καθαρά αναπνευστική ασθένεια και προσθέτει στις ενδείξεις ότι μπορεί να έχει επιπτώσεις σε άλλα μέρη του σώματος, στην προκειμένη περίπτωση στον εγκέφαλο.

Η κακή ψυχική υγεία, συμπεριλαμβανομένης της PTSD, δεν περιορίζεται μόνο σε εκείνους που έχουν προσβληθεί από το Covid-19. Οι αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία της πανδημίας έχουν παρατηρηθεί σε άτομα που, αν και δεν είχαν την ασθένεια, έχουν εκτεθεί, κατά κάποιο τρόπο, στα αποτελέσματά της.

Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης αποτελούν το κύριο μέρος αυτής της ομάδας, και, ίσως αναπάντεχα, όσοι εργάζονται σε ΜΕΘ διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Η πανδημία Covid-19 άσκησε άνευ προηγουμένου πίεση στις ICU και στο προσωπικό της ICU, κατά τη διάρκεια των κορυφών που τους ζητούσαν να εργαστούν πέρα ​​από τη συνήθη χωρητικότητά τους, σε ορισμένα μέρη χρησιμοποιώντας αυτοσχέδιες ICU με εξοπλισμό προσαρμοσμένο για να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν.

Και ενώ το προσωπικό της ΜΕΘ μπορεί να έχει συνηθίσει μέχρι θανάτου, η φύση του θανάτου κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19 άλλαξε. Με τις οικογένειες να μην μπορούν να το επισκεφτούν, ειπώθηκαν αποχαιρετισμοί, ενώ το προσωπικό κρατούσε τηλέφωνα και τάμπλετ ψηλά και δεν ήταν σε θέση να προσφέρει ακόμη και απλές ανέσεις όπως ένα ανθρώπινο άγγιγμα. Μια μελέτη σε νοσοκόμες στην Κίνα διαπίστωσε ότι περίπου ένας στους έξι είχε PTSD μετά την έκθεση σε ασθενείς με Covid-19.

Υπάρχουν διάφοροι προστατευτικοί παράγοντες και στρεσογόνοι παράγοντες που θα επηρεάσουν την πιθανότητα του προσωπικού να υποφέρει από συμπτώματα PTSD, από την προστασία που παρέχεται από την απλή ικανοποίηση από την εργασία έως τους στρεσογόνους παράγοντες που έχουν βιώσει την απώλεια Covid-19 αλλού ή τα στελέχη ανεπαρκούς ή ανεπαρκούς PPE που βίωσαν πολύ νωρίς στην πανδημία.

Ίσως ο μεγαλύτερος άγχος στο προσωπικό υγειονομικής περίθαλψης ήταν ο ηθικός τραυματισμός. Υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ ηθικού τραυματισμού - του αισθήματος ευθύνης, σφάλματος ή αποτυχίας - και PTSD. Παρόλο που είναι εντελώς αδικαιολόγητο, το Covid-19 παρείχε πολλές ευκαιρίες στο προσωπικό υγειονομικής περίθαλψης να αισθανθεί ηθικό τραυματισμό, είτε από τον ασθενή που δεν κατάφεραν να σώσουν, όταν ήταν εκτός εργασίας λόγω του Covid-19 ή συμπτωμάτων, ή έπρεπε να λάβουν δύσκολες αποφάσεις όταν οι πόροι ήταν τεντωμένο.

Υπάρχουν ακόμη και κάποιες ενδείξεις ότι μπορεί να υπάρξει έκθεση σε στρες σε όλο τον πληθυσμό ως αποτέλεσμα της πανδημίας, ενός τύπου διαταραχής του άγχους. Ενώ αυτή η έμμεση έκθεση σε τραύμα δεν πληροί τα αυστηρά διαγνωστικά κριτήρια για PTSD, οι επιπτώσεις στην ψυχική υγεία του ευρύτερου πληθυσμού έχουν συχνά σχολιαστεί. ΕΝΑ έρευνα από το CDC διαπίστωσε ότι δύο στα πέντε άτομα είχε υποστεί δυσμενείς επιπτώσεις στην ψυχική υγεία ως αποτέλεσμα της πανδημίας. Το ένα τέταρτο αυτών σχετίζεται με τραύμα ή άγχος.

Είτε το Post Covid Stress Disorder είναι μια κατάσταση από μόνη της ή απλώς μια συγκεκριμένη παρουσίαση του PTSD, θα χρειαστεί επαγγελματική θεραπεία.²https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1002/wps.20838 Το PTSD μπορεί να ανταποκριθεί καλά σε θεραπείες όπως γνωστικές θεραπείες ή απευαισθητοποίηση και επανεπεξεργασία των οφθαλμικών κινήσεων, αλλά η θεραπεία δεν μπορεί να επιμείνει για χρόνια μετά το τραύμα.

Στην πράξη, πολλοί άνθρωποι προσπαθούν καλύτερα να αυξήσουν τους γνωστούς προστατευτικούς παράγοντες και να μειώσουν την έκθεση σε στρες που σχετίζονται με PTSD. Αυτό σημαίνει διασφάλιση επαρκούς κοινωνικής υποστήριξης, ασφάλειας - οικονομικής και σωματικής - και καλής παροχής υγειονομικής περίθαλψης. Ενώ οι εργαζόμενοι στην υγειονομική περίθαλψη πρέπει επίσης να έχουν πρόσβαση στην υποστήριξη στο χώρο εργασίας τους και πρόσβαση στο ΜΑΠ.

Δυστυχώς, κατά την καταπολέμηση μιας πανδημίας, αυτά είναι τα πράγματα που αφαιρούνται σχεδόν αμέσως. Οι πολιτικές που έχουν σχεδιαστεί για τη μείωση της μετάδοσης μπορούν να προκαλέσουν κοινωνική απομόνωση και να έχουν οικονομικές επιπτώσεις θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων. Και ενώ οι εργαζόμενοι στην υγειονομική περίθαλψη έχουν ασφάλεια στην εργασία, οι πιέσεις που προκαλούνται από μια πανδημία μπορεί να σημαίνει ότι οι πόροι του συστήματος πρέπει να δοθούν προτεραιότητα στους ασθενείς και όχι στο προσωπικό.

Η έρευνα είναι ακόμη σε εξέλιξη, αλλά οι μελέτες μέχρι στιγμής δείχνουν ότι είναι λογικό να περιμένουμε ότι θα ανακαλυφθούν περισσότερα που συνδέουν το Covid-19 με κακή ψυχική υγεία και κάποια μορφή διαταραχής του στρες μετά το Covid. Ακριβώς όπως οι μακροχρόνιες φυσικές επιπτώσεις του Covid-19 είναι ακόμα άγνωστες, δεν γνωρίζουμε ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην ψυχική υγεία. Ωστόσο, μπορούμε να είμαστε σίγουροι όχι μόνο ότι θα υπάρχουν ορισμένοι, αλλά επίσης ότι δεν θα περιορίζονται μόνο σε εκείνους που είχαν τον ιό.

Προηγούμενος: Retreat PTSD

επόμενο: CPTSD